गजल /37

थोरै खुशी अनि पिडा धेरै दियौं।
जति रुवाए पनि तिमी मेरै थियौ।।

अँखा भित्र राखे आँसु बनी झर्‍यो।
अमृत जस्तै  प्रेम बीस मानी लियाै।।

मेरो मुटु काँढा झै निकाली फाल्याैै।
यादहरु मात्रै बाकी रहे हिर्दय सियाैै।।

मेरो चोखो माया काँढा सरि भयो।
म मरिदिन्छु अब बिजय तिमी भयौं ।।

न छोडे है दोबाटो मा बरु मलाइ मारिदिनु।
कुरा काट्न सक्छ्न बाहाना बनाइ  टारिदिनु।।

तिम्रो अगाडी मेरो लास बाँस मा सजाउदैछन।
दुनियाँ लाई देखाउन दुई थोपा आँसु झारिदिनु।।

मलामी को निहु पारी घाटसम्म आए हुन्छ।
गुलाबको एउटा फुल चितामाथी पारी दिनु।।

सङै जिन्दकी बिताउने थिए बाचा कसम हरु।
पुराना ती दिन सम्झना मा आएभने जुठो  बारिदिनु।।

झस्काउला कुनै दिन बितेका सम्झनाहरुले।
आउदा दिनहरुलाइ समाल्दै  अतीत पर सारिदिनु।।